Staande Naad
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een staande naad is een dak- of gevelbekledingstechniek waarbij metalen banen met opstaande, in elkaar gehaakte naden worden bevestigd.
Omschrijving
Bij de staande naad techniek worden lange, smalle banen van metaal, zoals zink, koper of gelakt staal, verticaal, horizontaal of diagonaal aangebracht. De randen van de banen worden omgezet en in elkaar gehaakt, waardoor een karakteristieke opstaande naad ontstaat. Deze naden worden met klangen op de onderconstructie bevestigd, waarbij de bevestigingsmiddelen (schroeven) verborgen zitten in de naad. Dit zorgt voor een waterdichte afsluiting en geeft de gevel of het dak een strak en ritmisch uiterlijk. Het systeem is geschikt voor zowel hellende daken (vanaf een minimale helling van 3° tot 25%, afhankelijk van de bron en het specifieke systeem) als gevels en kan toegepast worden op rechte, gebogen of complexe oppervlakken. De breedte van de banen kan variëren, wat bijdraagt aan de esthetische mogelijkheden.
Toepassingen en Materialen
Staande naad wordt veel toegepast als dakbedekking en gevelbekleding bij diverse soorten gebouwen, van woningen tot openbare en commerciële panden. Naast zink, koper en gelakt staal, kan ook pvc worden toegepast met een staande naad. De techniek staat bekend om zijn duurzaamheid en lange levensduur, met name bij materialen als zink en koper. Het is een onderhoudsvriendelijk systeem. Bij de installatie dient rekening gehouden te worden met de werking (uitzetten en krimpen) van het metaal. Een correcte montage met geschikt gereedschap is essentieel voor de waterdichtheid en duurzaamheid. Ook de integratie van zonnepanelen is mogelijk bij daken met staande naad.
Vergelijkbare termen
Dakstaal
Gebruikte bronnen: